Kadı Burhâneddin

Kadı Burhaneddin (d. 1345 Kayseri – ö. 1398 Sivas), Türk devlet adamı, alim ve Azerbaycan edebiyatı ve Divan edebiyatı şairi.

Asıl ismi Burhaneddin Ahmed’dir. 1345 (hicri 755) yılında Kayseri’de dünyaya gelmiştir. XIII. yüzyıl başlarında Harezm’den Anadolu’ya göç edip önce Kastamonu’ya, sonra Kayseri’ye yerleşen Oğuzlar’ın Salur boyuna mensup bir aileden gelmektedir. Kadı Burhaneddin’in yaşadığı dönemde ona yakın olan ve onun Farsça “Bezm u Rezm” adlı biyografisini ve hükümdarlık döneminin tarihini yazan “Aziz bin Erdeşir-i Esterabadi”, isimleri bilinen tüm cedlerinin alim-kadı olduklarını bildirmektedir.

Babası Kayseri Kadısı görevinde bulunan Şemseddin Mehmed idi. Annesi, Anadolu Selçuklular devletinde ilerigelen bir devlet adamı olan “Celâleddin Mahmud Müstevfî”nin oğlu “Abdullah Çelebi”’nin kızı olup “Anadolu Selçuklular Devleti” Sultanı II. Gıyaseddin Keyhüsrev’in akrabası idi.

Kadı Burhaneddin bu siyasal uğraşları yanında edebiyat ve özellikle şiir ile yakından meşgul olmuş ve özellikle gazel, tuyuğ ve rubailerle dolu büyük bir Divan ortaya çıkarmıştır. Türk edebiyatında aruz veznini Türkçeye uygulayıp Divan şiirinin ortaya çıkması sürecine öncülük eden büyük bir Anadolu şairi olarak anılması gerekmektedir.

600 sayfa tutan bir divanı dolduracak kadar şiir yazmıştır. Bu divanında 1500 gazel, 119 tuyuğ ve 20 rubai bulunmaktadır ama hiç kasidesi bulunmamaktadır. Kadı Burhaneddin gazelleri ve tuyuğları ile ün kazanmıştır. Tuyuğ şeklini Divan edebiyatına getiren Kadı Burhaneddin olmuştur. Gazellerinin gayet içten ve aşıkane oldukları görülür. Lirik şiirlerinde cesaret göze çarpar ve bu yönüyle de klâsik şiirden ayrılır. Aşk şiirlerinin yanı sıra din ve tasavvuf ile ilgili şiirleri de vardır. Şiirlerinde ne mahlası ne de adı bulunmaktadır.