₺150,00
Kim bilir?
Kaç ışık söndü yol ortasında…
Kaç hayal yıkıldı,
Bir bakışınla, kim bilir? kaç hayata mal oldu.
Gözlerin diyorum, Azize kim bilir?
Kaç ah aldı?
Gün ortasında…
Can alıcı, gönül yakıcı, yürekten süzülüp gelen, tertemiz Türkçesiyle şırıl şırıl akan duru bir şelale gibi Niftali Aksu’nun kaleminden dökülen dizeler…
Kim bilir?
Kaç ışık söndü yol ortasında…
Kaç hayal yıkıldı,
Bir bakışınla, kim bilir? kaç hayata mal oldu.
Gözlerin diyorum, Azize kim bilir?
Kaç ah aldı?
Gün ortasında…
| Yazar | |
|---|---|
| Tür | |
| Sayfa Sayısı | 128 |
| Basım Tarihi | 2018 |
Ressam sevgilimin resmini gel çek,
Sevgilim güzeldir sen de güzel çek.
Nazına çatanda fırçadan el çek,
Qoy onun nazını men özüm çekim.
Çek onu qaradan qara telini,
Çek, ressam çek onun ince belini.
Gözüne çatanda saxla elini,
Can alan gözünü men özüm çekim.
Çek Tanrı verdiyi güzel qulunu,
Çek dörd bir yanını, sağı solunu.
Çek onun keçdiyi heyat yolunu,
Qoy ayaq izini men özüm çekim.
Bazen kendi kendime soruyorum. “Son yüz yıl içinde Türkiye’de kaç şair ve yazarın kaç eseri kitap hâlinde yayımlandı?” Ve cevap veriyorum: “Yüzlerce demek gülünçtür, binlerce demek yetersizdir, en kuvvetli ihtimal on binlercedir; kim bilir belki de yüz binlerce…”
Her insanın ömründe yaşamış olduğu bir gerçek vardır ki; o da hayatın getirdikleriyle yüz yüze kalmaktır. Yazarlar bir romanla anlatır yaşamı, şairler ise şiir mısralarıyla kaleme alırlar. Musa Dedei bu eserinde bir insanın yaşamı boyunca başına gelebilecekleri şiirsel olarak kaleme almış ve okurlarına sunmuştur.
Haykırsam seni şiirlere, hece kahrolur gücüne gider
Hangi mısra senin bakışını tavsir etmeye muteber?
Sen ki amber kokulu dilber, bense bi-çare beşer,
Kokun yoksa şuursuz yüreğimde, ilaçtır bana makber…
Nizami Gencevi bu eşsiz söylenceyi yüksek şairlik istidadı ve bilgeliği ile kâğıda döken Türk dünyasındaki ilk ve en büyük şairlerden biridir.
Yaşadığı çağın gereği olarak şiirlerini Farsça yazmak zorunda kalan Nizami, dönemin şahlarına sunduğu eserlerinde Türklüğünü gizleme yoluna gitmemiş aksine, açık bir şekilde beyan etmiştir.
Bu eserde okuyacağınız ve sevgili eşinin ölümünün ardından yazdığı şiirin son mısralarında, eşinin ve o eşinden olan oğlunun, (Türkzadesinin) dolayısıyla kendisinin Türklüğünü net olarak ortaya koymaktadır:
Ağyara gazaplı, bana mihriban,
Gönül yoldaşımdı o nazlı canan.
Türkler tek olmuştu bir göçe muhtaç,
Türkler tek eyledi yurdumu taraç.
O Türküm gittiyse bir gün çadırdan,
Sakla Türkzademi sen, ey yaradan!
Bu eser, Nizami Gencevi’nin bugüne kadar yapılan “Hüsrev ve Şirin” tercümeleri içinde, içerik ve anlatım bakımından aslına en uygun olanı olarak kabul görmüş ve Azerbaycan Cumhuriyeti Kültür Bakanlığının katkılarıyla, anlamsal ve yapısallığına dokunulmadan Türkçeye aktarılmıştır.
Günümüz Azerbaycan Türkçesine manzume olarak aktarılan eser, İslam ve Türklük bilincini yoğun bir şekilde işleyen Nizami, İslam ahlak ve ahkâmlarının doğru bir şekilde anlaşılması hususunda uyarılarda bulunmuş, bunun yanı sıra Peygamberin ve kendi dönemindeki insanların yaşantısıyla alakalı bilgiler vermiştir.
Şuri-eşqin başıma axırı sövda gətirir,
Bu müşəxəssdi ki, eşq aşiqə qovğa gətirir.
Tari-zülfündü məni böylə giriftar eləyib,
Nə gələ başıma, ol zülfi-mütərra gətirir.
Gül üzün görmək əgər mümkün olaydı bir dəm,
Hər zaman görmək onu nuri-mücəlla gətirir.
Qaşü göz, novki-mücə fitnə üçün cəm olmuş,
Ox atıb, tiğ cəkib, hər biri dəva gətirir.
Könlümü qarət edir eylə ki, tari-zülfün,
Rumə, sanki həbəşi ləşgəri-yəğma gətirir.
Naqənin varmı şüuru bula aşıq guyin,
Onu Məcnunə tərəf cəzbeyi-Leyla gətirir.
Yusifin sanma, dübarə görə Yəqub üzün,
Mehr bazarına gör getsə, Züleyxa gətirir.
Yusifi Misrdə gər aldı Züleyxa nəqdə,
Nəqdi-can, aşiq olan, əldə mühəyya gətirir.
Sidqi-qəlb ilə nisar etmiş idin can nəqdin,
Natəvan, mücdə bu gün, qətlinə fərman gətirir.
